16/03/2019 – De dag waarop Kristof en ik ‘Ja’ zeiden op een leven lang met elkaar. Alle clichés zijn waar! Zondag en maandag vielen we allebei in een zwart gat na een dag vol liefde, vandaag vind ik even de tijd om al een eerste samenvatting te schrijven. Na mijn laatste trouwupdate hebben we toch nog besloten om de locatie van onze receptie te veranderen. We konden zondag allebei niet slapen van het idee dat onze oorspronkelijke locatie toch te klein zou zijn en konden gelukkig dankzij Stefanie, Kristofs zus, de refter gebruiken van de school waar ze lesgeeft. Dankjewel Stefanie!!

Vrijdagavond

Dankzij die locatiewissel konden we op vrijdagavond alles al klaarzetten. Stefanie, Kristofs ouders en getuige, mijn ouders en schoonbroer waren allemaal paraat om te helpen! Tafels en stoelen versleuren, toiletten kuisen, kasten verrijden, decoratie en ballonnen ophangen, met al die helpende handen waren we best snel klaar.

Wij reden erna door naar het frituur en ploften in de zetel. We hadden nog een hele dag rondgelopen om laatste dingen in orde te brengen (zoals ons huwelijkscontract, mooi op tijd :p) en ik voelde het in mijn rug. Op tijd ons bed in dus!

’s Ochtends

6u15 – De wekker gaat. Ik heb vannacht niet goed geslapen. Ik heb het 1, 2 en 3 uur zien worden en wanneer ik om 3 uur besef dat ik nog maar 3 uur kan slapen val ik precies toch nog even in een diepe slaap. We hebben trouwens niet apart geslapen, daar hadden we allebei geen behoefte aan.

Ik sta op, neem een snelle douche en neem mijn zak met laatste spulletjes (deo, reuk, handtas) klaar om naar mijn ouders te vertrekken. Mijn kleed, schoenen en sjaal liggen al bij mama en papa. Het regent, dus ik kan meteen mijn transparante paraplu eens testen! 🙂 Om 7u komt Sylvie, vriendinnetje en make-up en hairstylist binnen en we eten samen nog een boterhammetje. Sylvie begint met het krullen van mijn haar en een beetje later bellen ook de fotografen aan.

Mijn zus, schoonbroer en de kindjes vallen niet veel later ook binnen en dan wordt het heel gezellig. Ik vind het nu al leuk! Sylvie heeft al onze haren gekruld en gaat verder met mijn make-up. Ik was lang heel rustig, maar voel nu toch kriebels komen. Straks mag ik mijn kleed en schoenen aandoen en komt alles samen! Claire, de fotografe, zegt dat de spanning op mijn gezicht staat. Haar man Wouter is intussen vertrokken naar Kristofs ouders, waar hij zich aan het klaarmaken is, om ook daar foto’s te maken.

Rond 10 uur belt Wouter naar Claire om te zeggen dat Kristof en co klaar zijn om naar mijn ouders te vertrekken. En dan word ik echt zenuwachtig! Ik krijg nog instructies: Kristof gaat aanbellen, ik moet de deur opendoen en een grote stap naar voor zetten zodat we niet in het deurgat blijven staan. Door de kleine streepjes glas in de voordeur zie ik al een stukje van Kristof, ik doe de deur open en dan zien we elkaar in onze mooiste kleren! 😀 Kusjes volgen, ik laat m’n open rug zien, Kristof geeft mijn bruidsboeketje aan mij en iedereen staat naar ons te kijken.

En dan zie ik ineens een oldtimer op de oprit staan! Blijkt dat Kristof zijn mama dat heeft geregeld met een collega, een leuke verrassing. We stappen in en vertrekken in een rijtje naar het gemeentehuis. Kristof zijn kostuum is heel mooi, bordeaux met donkerblauw en hij staat er goed mee. En hij vindt mijn kleed ook mooi, oef! 🙂 Wanneer we aankomen aan het gemeentehuis staat er al een handjevol vrienden en familie en kan ik het niet drooghouden. Traantjes komen en iemand steekt nog een zakdoek door het raam, want ondertussen worden er ook gewoon nog foto’s gemaakt van ons in de oldtimer.

Vrienden en familie blijven toekomen en worden naar binnen geleid, Kristof, zijn mama, mijn papa en ik blijven in de gang staan. Een ambtenaar komt vertellen dat we gaan beginnen en ik hoor de eerste noten van ‘Love Someone’ van Lukas Graham. Het liedje dat we hebben gekozen voor onze entree. Kristof vertrekt met zijn mama en papa en ik volgen. Het gemeentehuis zit stampvol en ik kan het niet laten nog even achterom te kijken voor we beginnen. Zo zo zo leuk!

De formaliteiten beginnen, al voelt het dankzij een vlotte Tom De Boeck helemaal niet stijf, en Kristof zijn mama leest een tekst voor. En dan staat Kristof recht om ook nog een woordje te zeggen! Tweede verrassing van de dag 🙂 Ik krijg alweer tranen in mijn ogen als ik eraan terugdenk. We zijn niet echt een koppel van veel woorden, toch niet over hoe graag we elkaar zien en die zaken, dus het was heel bijzonder om Kristof met zo veel woorden te horen vertellen waarom hij graag met mij verder wil. Hij is zijn blaadje met de tekst later op de dag verloren, en had het uiteraard nergens opgeslagen, dus ik kan het niet helemaal herhalen maar wat ik heb onthouden: 16 maart 2019 zal hij gemakkelijk kunnen onthouden van 16 + 3 = 19, we zijn een topteam, hij kan zichzelf zijn bij mij, ik ben een vrouw met ballen aan haar lijf die weet waar ze naartoe wil en ik ga een fantastische mama worden. Love you too baby!

’s Middags

Om 11u30 stipt stappen we het gemeentehuis uit en staan de volgende trouwers al klaar. Buiten heeft een collega van Stefanie nog twee duiven bij die we mogen oplaten. Derde verrassing van de dag! Ik laat de eer aan Kristof en Dirk en hoop gewoon dat er geen strontje naar beneden zal vallen. :p Vrienden en familie vertrekken naar de receptie, wij blijven met de gezinnen nog even achter om al foto’s te maken. Het is koud, maar droog!

De receptie is kei plezant. De decoratie komt mooi tot zijn recht, al is een deel van mijn photobooth-slinger al naar beneden gevallen wanneer we binnenkomen, daar zijn de kindjes dan weer mee aan het spelen dus alles is goed. Iedereen vindt zijn weg naar de toog en de cateraar komt rond met hapjes die gesmaakt worden. Onze receptie duurde in tijd lang, van 11u30 tot 15u, maar ik heb op die tijd zelfs nog niet met iedereen kunnen babbelen! We zijn mekaar regelmatig kwijt en gelukkig zijn de fotografen er om ons te herinneren aan een paar foto’s die we zeker wilden met grootouders. De receptie is een heerlijke waas van kussen, knuffels, cadeautjes, vrienden, familie, eten, drinken en ik ben helemaal in mijn nopjes! Op een bepaald moment ruil ik wel mijn hakken voor sneakers, ik heb de hele receptie rechtgestaan en rondgelopen en begin het stilaan te voelen. Dat is sowieso al vermoeiend en nu ik zwanger ben heb ik er allemaal toch wat sneller last van!

Oorspronkelijk wilden we rond half 3 vertrekken naar Linkeroever om foto’s te maken in de voetgangerstunnel, maar ik krijg Kristof niet mee :p Pas getrouwd en hij luistert al niet meer! 😉 Ik denk dat we uiteindelijk rond half 4 op Linkeroever zijn, wat nog prima is! Ik wissel mijn sneakers terug voor m’n hakken en Claire en Wouter doen hun ding. Het is nog altijd droog, dus we profiteren ervan en maken ook nog een paar foto’s buiten, met zicht op de Schelde en Antwerpen.

Gelukkig kunnen mijn ouders ondertussen John uitlaten want wij hadden eerst het plan om nog overhuis te gaan, maar nu het wat is uitgelopen rijden we ineens door naar zijn grootouders. We drinken daar nog een koffietje en vertrekken niet veel later naar restaurant Millefeuille in Aartselaar, waar we boven een zaaltje hebben.

’s Avonds

Met onze ouders, zussen en grootouders genieten we van een heerlijk driegangenmenu en komt onze dag stilaan op een einde. Op een bepaald moment vertrekt iedereen zowat tegelijkertijd naar huis en gaan wij met nog een paar een laatste drankje nuttigen in de bar beneden. Rond half 1 zijn Kristof en ik thuis en blij dat we ons Johnneke terug kunnen knuffelen. Ik zeg tegen Kristof dat hij nog een laatste keer heel goed naar mij moet kijken want mijn make-up gaat eraf :p

En dan kruipen we moe maar zooooo voldaan ons bed in! Het is een cliché, maar dit was echt een van de leukste dagen uit mijn leven. Ik vond het zo bijzonder om iedereen die ik graag heb eens samen in dezelfde ruimte te hebben! Ik wil nog eens zo’n dag!!

Bedankt aan alle helpende handen, luisterende oren en vrienden en familie die erbij waren om onze dag compleet te maken. Ik heb me nog nooit zo geliefd gevoeld! <3