Op het moment van schrijven ben ik (op één dag na) veertien weken zwanger. Veertien weken al groeit er een babytje in mijn buik en dat is – nog altijd – zo onwezenlijk! Zoals je misschien al weet heb ik op 29 oktober vorig jaar niet zo’n leuk nieuws gekregen van mijn gynaecoloog. Ik heb PCOS, waardoor het moeilijk(er) is om op natuurlijke manier zwanger te geraken. In mijn eerste zwangerschapsupdate lees je daar alles over, vandaag schrijf ik het vervolg!

“Dat kan toch niet?”

Het is omdat een van mijn vriendinnen vroeg hoe het zat met mijn onregelmatige cyclus. Ik nam mijn notities op m’n gsm erbij waarin ik de data altijd bijhield en merkte op dat ik, zelfs rekening houdend met mijn lange cyclus van 36 dagen, al een paar dagen over tijd zou zijn.

De dag erna, dinsdag 20 november, had ik me overslapen en besloot ik om thuis te werken. Ik had nog één zwangerschapstest liggen en dacht die maar gewoon te gebruiken. Helemaal in het begin toen ik net gestopt was met de pil, waren mijn regels ook eens een paar dagen uitgebleven. Waarschijnlijk omdat ik mezelf enthousiast had gemaakt met te denken ‘zou het al gelukt zijn’. De dag nadat ik toen een negatieve zwangerschapstest had, kwamen mijn regels door. Ik dacht dat ik misschien weer een of andere rare kronkel had gehad waardoor mijn regels nu ook uitbleven. Wist ik veel. 🙂

3 minuten later zat ik vol ongeloof te kijken naar twee roze streepjes. Pregnant.

Mijn eerste reactie was denken “maar dat kan toch helemaal niet?”, gevolg door luidop lachen en dan kwam de shock. Ik geloofde het niet, heb snel mijn jas aangedaan en ben bij de apotheker een tweede test gaan halen. De lieve juffrouw achter de toonbank: “Mevrouw, als deze test ook positief is, mag u wel zeker zijn dat u zwanger bent hoor.” Ja ja. En effectief, ook die tweede test was positief.

Een cadeautje

De rest van de dag heb ik weinig anders gedaan dan Googlen. Proberen uitrekenen hoe lang ik dan al zwanger was – wat niet evident was met een onregelmatige cyclus 🙂 – bellen naar de gynaecoloog, een appje downloaden en nog meer Googlen. En die twee positieve testen inpakken voor Kristof ’s avonds.

Toen die thuiskwam heb ik hem op de zetel geparkeerd en mijn ‘cadeautje’ afgegeven. Met evenveel ongeloof als ik zelf een paar uur ervoor voelde keek hij mij aan. “Ben je zwanger?”, en dan kwamen de tranen bij mij. En dan kusjes en knuffels en “daar moet je toch niet voor wenen, dat is toch goed nieuws?”

En dan, anticlimax, moest ik turnles gaan geven want het was dinsdag.

De geruststelling, een pretecho

Ik kon pas bij mijn gynaecoloog terecht op negen weken en vond dat veel te lang wachten. Die eerste weken was ik heel onzeker. Je bent blij, want je bent zwanger maar ik was ook zo ongerust… Omdat ik het PCOS-nieuws nog niet helemaal verwerkt had, denk ik dat ik nog niet durfde hopen dat het voor ons zou gebeuren. Elke kramp, elke steek denk je meteen dat het misgaat.

Om mezelf gerust te stellen boekte ik een pretecho op 5 december met als heel toepasselijke naam ‘De Geruststelling.’ Nerveus en met een klein hartje gingen we daar binnen. Om 10 minuten later een klein frummeltje te zien en een hartje te horen kloppen. Dan werd het pas echt naar mijn gevoel!

Een week later was de eerste afspraak bij de gynaecoloog en daar kregen we te horen dat alles er voorlopig goed uit zag!

Pijne borsten en moe, zooo moe

Wanneer ik nadien begon terug te denken besefte ik pas dat er al een paar weken sprake was van kwaaltjes, maar die had ik nooit gekoppeld aan een zwangerschap. Ik had gezwollen en pijnlijke borsten en was vaak heel moe. Maar ik dacht gewoon dat ik bijna mijn regels moest krijgen en dat de vermoeidheid te maken had met een drukke periode en het begin van de winter. 🙂

Die pijnlijke borsten zijn week na week wat minder pijnlijk geworden en de vermoeidheid is na een hoogtepunt ook afgezwakt. Gelukkig ben ik geen moment misselijk of ziek geweest, hoera!

Zin in koolhydraten en vers fruitsap

Ook op vlak van eten heb ik geen rare dingen gedaan in die eerste twaalf weken. Wat wel opviel is dat ik zin had in specifieke dingen, zoals koolhydraten. Pistolets, witte pasta, van die dingen. Ook vers fruitsap zou ik het liefst elke ochtend drinken!

Ik probeer nog altijd zo gezond mogelijk te eten, het draait nu ook niet alleen meer om mezelf, maar geef ook toe als ik zin heb in iets ongezond. Gewoon niet overdrijven!

NIPT test en bloedingen

Met de NIPT test kijken ze of je kindje bepaalde genetische afwijkingen heeft, waaronder onder andere het syndroom van Down. Iets voor ik twaalf weken ver was liet ik die afnemen in het ziekenhuis en een paar weken laten kregen we bericht dat het kindje gezond is!

Dan kon het genieten pas echt beginnen! Al ben ik nog steeds bezorgd, want ik heb intussen een paar bloedingen gehad, zonder buikpijn. Ik ben er twee keer voor naar het ziekenhuis gegaan en twee keer is alles gewoon in orde. Het babytje groeit zoals het moet, beweegt in de baarmoeder en er is niets wat aanleiding zou kunnen geven tot die bloedingen. Blijkbaar is dat iets wat soms gebeurt. Dus nemen we het er maar bij zeker 🙂

Ik heb het gevoel dat ik nog zo veel kan vertellen en wil delen! Maar ik ga hier afronden want het is al lang uitgevallen, excuses. 🙂 Misschien dat ik vanaf nu maandelijks een update maak in plaats van per trimester, met mijn gewoonte om mijn posts altijd nogal lang te maken is dat misschien geen slecht idee 😉 

Als je vragen hebt of er is iets dat je wil weten, laat het weten in de comments of stuur een berichtje op Instagram! Tot de volgende!