Spannend, om dit hier neer te schrijven.

Het is bijna een jaar geleden dat ik hier nog eens iets schreef. Want mijn laatste blog was mijn bevallingsverhaal van Kasper en volgende week wordt ons ventje alweer één jaar.

En wat een jaar is het geweest. Ik ben enorm gegroeid op persoonlijk vlak. Als mama, als ondernemer. Als mens.

Ik was mezelf ergens onderweg precies wat kwijtgeraakt. Niet meer helemaal happy maar ik kon er de vinger niet op leggen. Nog altijd niet trouwens. Maar dat maakt intussen niet meer uit, want ik ben terug.

Ik kan wel vertellen waar ik het besefte. Dat er iets moest veranderen. Het was september en ik zat in Spanje, op business retreat met Eline Massin en 6 prachtige onderneemsters. Een week werken ààn ons bedrijf in plaats van in.

We moesten allemaal een case meenemen. Een uitdaging waar we in ons bedrijf tegenaan liepen en zelf niet uitraakten. En ik wist al snel waarover dat voor mij zou gaan: time- en agendamanagement. Mijn agenda liep altijd maar vol en ik had precies nooit geen tijd meer. Voor niks en voor niemand. Mijn laptop ging ’s avonds vaker wel dan niet terug open om nog verder te werken aan waar ik overdag niet aan toe kwam.

Dat mocht dus veranderen want ik ben geen ondernemer geworden om slaaf van mijn eigen bedrijf te zijn. Dus: time- en agendamanagement werden mijn case. Een praktisch probleem, dus ik had me aan een praktische oplossing verwacht.

Little did I know.

Trànen met tuiten heb ik daar geweend, de eerste dag al. Oeps. Ik was gelukkig niet alleen, maar dat maakt eigenlijk helemaal niet uit. Tranen met tuiten, want ik had me niet verwacht aan de oorzaak van mijn uitpuilende agenda.

Ik was de oorzaak. En waarom? Waarom liet ik anderen mijn agenda bepalen? Waarom mocht die ene persoon met de dringende vraag er nog wel snel tussen? Uit angst. Dat als ik zou zeggen dat ze een paar weken moesten wachten, ze naar iemand anders zouden gaan.

Terwijl ik de omzet wel “nodig” had. Want ik wilde graag een tweede collega aannemen, het was duidelijk nodig want mijn agenda puilde uit. Ha.

Maar ik had financieel de middelen nog net niet voor die tweede collega. Dan zou er niets overschieten. Dus ik wilde een buffer opbouwen. “Ja meneer de klant, kom er maar tussen met je dringende vraag!”

Het is daar, in Spanje dat ik mijn vacature voor een tweede collega online zette.

Het is daar, in Spanje, dat ik besloot om met een mindsetcoach aan de slag te gaan.

En het is daar, in Spanje, dat alles veranderde.

Niet meteen, maar geleidelijk aan. De mindsetcoaching met Ellen bracht ook nog nieuwe inzichten met zich mee en ineens was het daar.

Op een maandagochtend. Een gevoel van rust. Vertrouwen. Ik was me zo bewust van de rust in mijn lijf, dat ik dan pas besefte hoe gestresseerd ik de maanden ervoor eigenlijk ben geweest.

Ik sta weer open, er is weer ruimte en ik ben geïnspireerd.

Er was dus ook ruimte voor nieuwe boeken. Ik heb nochtans nog een hele stapel ongelezen boeken liggen maar goed, er was ruimte voor nieuwe boeken. 😉

Ik bestelde er een stuk of 7. Maar eentje trok mijn aandacht. De vrouw van 1 miljoen, van Véronique Bockstal. Groeigids voor female founders. Ik las het op twee dagen uit. En ik wist het: ik word een vrouw van 1 miljoen!

Ik ben me ten volle bewust van een aantal succesvolle (online) onderneemsters die al lang voorbij 1 miljoen euro omzet zijn. Maar ik ben daar nog (lang) niet. Reden temeer dat het mij zo aantrekt, triggert en uitdaagt.

Dus voilà, nu staat het hier zwart op wit. En daarmee borrelde er nog een idee op. Iets waarmee ik andere ondernemers met dezelfde ambitie mee op sleeptouw kan nemen. Het moet nog wat meer vorm krijgen, maar de domeinnaam heb ik al gekocht. 😉

Ga je mee op weg naar 1 miljoen?

P.S. ‘t Is mij niet om de centen te doen. Wie mij kent, weet dat dat geen drijfveer is voor mij, ‘t Zit hem voor mij in de uitdaging die dat waanzinnige bedrag met zich meebrengt. Over de stappen die ik zal moeten zetten om daar te komen. ‘t Is mij te doen om de weg ernaartoe.