Terwijl wij ons voorbereiden op de volgende gezinsuitbreiding, loopt onze eerste gezinsuitbreiding, onze Beagle puppy John, thuis ook nog rond! John is nu zes maanden oud en ongeveer drie maanden bij ons. Vorige keer kon je lezen dat we hem net bij de hondenschool hadden ingeschreven, hij alle zakdoeken op straat opat en we een weekendje naar de Ardennen gingen met de doggy. Hoog tijd voor een vervolg!

De hondenschool…

… is als de fitness. Ken je dat, van die goede voornemens op 1 januari om elke week minstens twee keer te gaan sporten? Je begint vol goede moed om een maand later nog maar een keer per week te gaan en nog een maand later helemaal niet meer. Het is niet dat we niet meer naar de hondenschool gaan, maar we zijn wel minder fanatiek geworden. 🙂 We willen nog altijd minstens een keer per week naar de les gaan, maar twee keer lukt soms gewoon echt niet.

Toch loont het zeker de moeite! We krijgen er veel nuttige tips mee en John kan ondertussen gaan zitten en liggen op commando, hij blijft flink zitten tot hij toestemming krijgt om te eten en naast ons wandelen lukt ook steeds beter – aan de leiband, als we hem lossen zijn we hem kwijt, weten we helaas uit ervaring :). Maar een voorbeeldige puppy is John nog lang niet… Handdoeken worden uit de keuken of badkamer gepikt, (belangrijke) papieren worden van tafel getrokken en in stukken gescheurd, als we ons eten twee seconden uit het oog verliezen heeft hij het binnengewerkt, mijn BH’s en Kristof zijn kousen zijn fantastisch om op te zabberen en zo kan ik nog lang doorgaan!

Alleen zitten

Kristof en ik moeten overdag gaan werken en dan blijft John alleen thuis in zijn bench. Er zijn periode’s bij waarin hij zonder problemen de bench in gaat en geen kik geeft als we doorgaan. En dan zijn er andere periode’s waarin hij begint te blaffen nog voor we de deur uit zijn. Wanneer we dan blijven luisteren aan de deur is hij meestal 5 minuten later stil. Toch willen we dit nog trainen want in de weekends wanneer we hem soms een uurtje alleen laten, doet hij het ook en dat is natuurlijk niet zo aangenaam voor de buren.

Toen ik net wist dat ik zwanger was, en dus de hele tijd doodmoe rondliep, werd hij ook ’s nachts tot drie keer wakker, compleet met huilen en blaffen. En we hadden geen flauw idee hoe we dat moesten oplossen! Uit de bench dan liep hij rechtstreeks naar ons bed, lieten we hem liggen plaste hij zijn bench onder. Dus elke keer hij wakker werd stelden we ons de vraag: is het aandacht of moet hij plassen?

Door een tip van collega Karen zijn we begonnen met een avondroutine: plasje doen en dan benchke in. En sinds we daarmee begonnen zijn, hebben we hem ’s nachts niet meer gehoord, oef!

Oh ja, hem niet in de bench steken als we weg zijn is GEEN goed idee! De kuisvrouw had een keertje de bench niet op slot gedaan. Kort gezegd, ik heb heel het appartement kunnen opruimen en opnieuw kuisen, kleren lagen overal, hij had op ons bed en op de grond geplast,… En hij wist dat hij iets fout had gedaan, kijk maar naar dat koppeke hieronder! 🙂

In gezelschap

Tussen Kerst en Nieuw trokken we een paar dagen naar de Ardennen met een gezelschap van 12 man. De eerste keer voor John met zoveel volk én de eerste keer op weekend. Onze koffer zat met zijn bench al meteen stampvol. Tegen een volgend weekend willen we hem dan ook graag leren om in z’n mandje te slapen, zodat we enkel dat nog moeten meenemen want wat een gesleur!

Eenmaal aangekomen hebben we hem direct getoond waar hij plasjes mocht doen en dat had hij snel door. Hij heeft geen enkele keer binnen geplast, score! Verder is hij echt super flink geweest. Enkel wanneer we tegen 8 uur aan tafel gingen had hij precies wat aandacht tekort en begon de deugnieterij. Later ontdekten we dat hij dan eigenlijk gewoon steendood moe was en dat die deugnieterij de laatste stuiptrekkingen waren. Eenmaal in zijn bench boven op onze kamer viel hij meteen in slaap. Waar die gezonde Ardennenlucht en de lange wandelingen al niet goed voor zijn. 🙂

Met kindjes

Een vraag die we veel krijgen nu ik zwanger ben is hoe we dat gaan doen met de hond zodra de baby er is. En eerlijk? Ik heb geen flauw idee! Op internet lees je vanalles wat je kan doen om de hond voor te bereiden op de komst van een kindje. De grappigste tip die ik tot hiertoe heb gelezen maar waarschijnlijk wel zal toepassen is gaan wandelen met de hond en een lege buggy, zodat hij daar al aan kan wennen. Ik zie me al lopen met een lege buggy… 🙂

Op zondag gaan mijn zus en ik vaak eten bij onze ouders. Mijn zus neemt haar kindjes van 3 en 7 maanden mee en hoewel John uiteraard nog speels is, is hij heel lief naar de kindjes toe. John zal ook net één jaar zijn wanneer de baby er is. Ik hoop vooral dat hij dan niet in zijn puberteit zit, maar dat is iets wat alleen tijd zal kunnen uitwijzen… Het enige wat wij kunnen doen is stilaan babyspullen in huis halen en hem leren waar hij wel en niet aan mag komen.

En dan laat ik jullie graag nog achter met de leukste foto’s! Want ja, ik ben nog altijd een crazy dog mom die constant haar smartphone bovenhaalt om foto’s te maken. Kan je’t mij kwalijk nemen, met zo’n schattig snoetje? 🙂